ਨਾਮ ਤਤੁ ਸਭ ਹੀ ਸਿਰਿ ਜਾਪੈ।।
ਬਿਨੁ ਨਾਵੈ ਕਾਲੁ ਸੰਤਾਪੈ।।
ਤਤੋ ਤਤੁ ਮਿਲੈ ਮਨੁ ਮਾਨੈ।।
ਦੂਜਾ ਜਾਇ ਇਕਤੁ ਘਰਿ ਆਨੈ।।
ਬੋਲੈ ਪਵਨਾ ਗਗਨੁ ਗਰਜੈ।।
ਨਾਨਕ ਨਿਹਚਲੁ ਮਿਲਣੁ ਸਹਜੈ।।੫੦।।

Naam tatt sabh hi sir jaapey.
Bin naavey kaal santaapey.
Tatto tatt miley mann maaney.
Duja jaaye ikkat ghar aaney.
Boley pavna gagan garjey.
Nanak nehchal milan sahajey. 50.

नाम तत सभ ही सिर जापै।।
बिन नावै काल सँतापै।।
ततो तत मिलै मन मानै।।
दूजा जाए इकत घर आनै।।
बोलै पवना गगन गरजै।।
नानक निहचल मिलण सहजै।। 50।।

Naam is the pinnacle where the soul and the source are one.
Without Naam there is always the fear and anxiety of death.
When the part dissolves in the whole you have come home.
Then all dualities disappear and only one remains.
Then life flows through you like air in a flute making music.
This is the state of being when you are grounded in yourself naturally.