ਪਵਨ ਅਰੰਭ ਸਤਿਗੁਰ ਮਤਿ ਵੇਲਾ।।
ਸਬਦੁ ਗੁਰੁ ਸੁਰਤਿ ਧੁਨਿ ਚੇਲਾ।।
ਅਕਥ ਕਥਾ ਲੇ ਰਹਉ ਨਿਰਾਲਾ।।
ਨਾਨਕ ਜੁਗਿ ਜੁਗਿ ਗੁਰ ਗੋਪਾਲਾ।।
ਏਕੁ ਸਬਦੁ ਜਿਤੁ ਕਥਾ ਵੀਚਾਰੀ।।
ਗੁਰਮੁਖਿ ਹਉਮੈ ਅਗਨਿ ਨਿਵਾਰੀ।।੪੪।।

Pavan arambh satgur matt vela.
Shabad guru surat dhun chela.
Akath katha lei raho niraala.
Nanak jug jug gur gopaala.
Ek shabad jit katha vichaaree.
Gurmukh haumei agan nivaaree. 44.

पवन अरँभ सतगुर मत वेला।।
सबद गुरू सुरत धुन चेला।।
अकथ कथा ले रहो निराला।।
नानक जुग जुग गुर गोपाला।।
एक सबद जित कथा वीचारी।।
गुरमुख हउमै अगन निवारी।। 44।।

Answer: The life-breath is the beginning of existence,
The word of the Guru is the religion.
Naam is the Guru and my consciousness is the disciple.
I remain detached from the world by attaching my consciousness to the divine.
This thread of consciousness runs through the ages.
It is only through Naam that we can come to this truth.
The gurmukh is enlightened when he burns his ego in the fire.