ਅਵਿਗਤੋ ਨਿਰਮਾਇਲੁ ਉਪਜੇ ਨਿਰਗੁਣ ਤੇ ਸਰਗੁਣ ਥੀਆ।।
ਸਤਿਗੁਰ ਪਰਚੈ ਪਰਮ ਪਦੁ ਪਾਈਐ ਸਾਚੈ ਸਬਦਿ ਸਮਾਇ ਲੀਆ।।
ਏਕੇ ਕਉ ਸਚੁ ਏਕਾ ਜਾਣੈ ਹਉਮੈ ਦੂਜਾ ਦੂਰਿ ਕੀਆ।।
ਸੋ ਜੋਗੀ ਗੁਰ ਸਬਦੁ ਪਛਾਣੈ ਅੰਤਰਿ ਕਮਲੁ ਪ੍ਰਗਾਸੁ ਥੀਆ।।
ਜੀਵਤੁ ਮਰੈ ਤਾ ਸਭੁ ਕਿਛੁ ਸੂਜੈ ਅੰਤਰਿ ਜਾਣੈ ਸਰਬ ਦਇਆ।।
ਨਾਨਕ ਤਾ ਕਉ ਮਿਲੈ ਵਡਾਈ ਆਪੁ ਪਛਾਣੈ ਸਰਬ ਜੀਆ।।੨੪।।

Avigato nirmayal upajey nirgunn te sargunn theeya.
Satgur parchey param padd paayeeye saachey shabad samaye leeya.
Ekey ko sach eka jaaney haumei duja door keeya.
So jogi gur shabad pachhaney antar kamal pragaas theeya.
Jeevat marey ta sabh kichh soojey antar jaaney sarab daya.
Nanak ta ko miley vadaayee aap pachhaney sarab jeeya. 24.

अविगतो निरमायल उपजे निरगुण ते सरगुण थीआ।।
सतगुर परचै परम पद पाईए साचै सबद समाए लीआ।।
एके को सच एका जाणै हउमै दूजा दूर कीआ।।
सो जोगी गुर सबद पछाणै अँतर कमल प्रगास थीआ।।
जीवत मरै ता सभ किछ सूजै अँतर जाणै सरब दया।।
नानक ता को मिलै वडाई आप पछाणै सरब जीआ।। 24।।

From the formless came the innumerable forms in which He resides continuously.
With the Guru’s blessings we can come to this realisation through Naam.
And we become capable of seeing the One in everything, dispelling all dualities caused by ego.
Such is the true yogi who is enlightened by the Guru’s grace
He is the living dead who knows all and is deeply compassionate.
He is truly praiseworthy who sees himself (the same light) in every being.