ਏਹ ਸੋਹਿਲਾ ਸਬਦੁ ਸੁਹਾਵਾ ।।
ਸਬਦੋ ਸੁਹਾਵਾ ਸਦਾ ਸੋਹਿਲਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਸੁਣਾਇਆ ।।
ਏਹ ਤਿਨ ਕੈ ਮੰਨਿ ਵਸਿਆ ਜਿਨ ਧੁਰਹੁ ਲਿਖਿਆ ਆਇਆ ।।
ਇਕਿ ਫਿਰਹਿ ਘਨੇਰੇ ਕਰਹਿ ਗਲਾ ਗਲੀ ਕਿਨੈ ਨ ਪਾਇਆ।
ਕਹੈ ਨਾਨਕੁ ਸਬਦੁ ਸੋਹਿਲਾ ਸਤਿਗੁਰੂ ਸੁਣਾਇਆ ।। ੧੬ ।।

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Eh sohila sabad suhava.
Sabdo suhava sada sohila satguru sunaya.
Eh tin ke mann vaseya jin dhuroh likheya aaya.
Ik phireh ghanere kare gala gali kine na paya.
Kahe Nanak sabad sohila satguru sunaya. 16.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

इह सोहिला सबद सुहावा।।
सबदो सुहावा सदा सोहिला सतिगुरू सुनाया।।
इह तिन के मन वसिआ जिन धुरों लिखिआ आया।।
इक फिरे घनेरे करे गला गली किने न पाया।।
कहै नानक सबद सोहिला सतिगुरू सुनाया।। 16।

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

The divine orchestra is playing continuously.
We can hear it and let it resound in our hearts.
But, we miss it completely because of our chattering.
The all-pervading sound can be heard in silence.
And in silence only remembrance is possible.